Interview:
Huisarts H.C. Moolenburgh
Toegift: Een aantal extra
vragen in aansluiting op het interview
in VA editie 1-2007
|
Af en toe hebben mensen ervaringen waarin
zich het bewustzijn even kan verwijden. Zijn er momenten in uw leven
geweest
dat u deze ervaring hebt gehad?
“Verschillende keren. Vooral in ontmoetingen met
mensen. Op een dag stapt een oudere heer van een jaar of zestig hier
binnen. Hij zegt: ‘Ik ken u niet, maar ik wou u consulteren.’ Ik denk:
‘Een oude vriend van me.’ Hij kwam uit het ziekenhuis en zei last te
houden van een blaasontsteking die maar niet over ging. Het zag er heel
serieus uit. Ik wilde hem nog een keer laten onderzoeken. Ik dacht:
‘Die man gaat dood.’ Hij bleek een enorme maagkanker te hebben die aan
het bloeden was.
“Ik heb negen maanden met hem gepraat. Na een half
jaar zei hij: ‘Weet je dat wij hele oude vrienden zijn?’ Ja, zei ik,
dat weet ik, dat zag ik op het moment dat je binnenstapte.’ Op zo’n
moment heb je het gevoel even in een veel wijder landschap te staan.
Het gevoel deel uit te maken van een veel groter geheel – een gevoel
van een enorme ruimte. En dat is me verschillende keren overkomen.”
Van een recent bezoek aan
Ierland herinner ik me een stukje natuur waar ik bijzonder graag kwam.
Soms ’s ochtends vroeg, soms later in de middag. Er liep een stroompje
doorheen. Het had iets bijzonder mysterieus. Het gevoel nergens ooit in
mijn leven een stukje natuur te hebben meegemaakt waarin het
waarschijnlijker leek dat de twee werelden elkaar raakten als daar.
“Ik kan me dat heel goed voorstellen.
Ik ken het niet van Ierland. Maar ik heb exact dezelfde ervaring gehad
toen ik een keer aan de River Dart zat in Devonshire. Die rivier kwam
daar zo door het bos heen om een hoek aanstromen in een hele speciale
belichting, en daar was een sfeer, die was onbeschrijflijk. Ik heb daar
geen goede woorden voor. Ik begrijp precies wat u bedoelt. Er zijn
speciale stukjes die hebben dat.
“We hebben de natuur een beetje ontzield. Als je
rekent dat een man als Paracelsus nog uitgebreid en precies, zoals hij
ook ziektes beschreef, inging op de verschillende elfenrijken. Zo zien
aardmannetjes eruit; zo zien elfen eruit. Gewoon een onderdeel van zijn
medische werken. Vijfhonderd jaar geleden. Kennelijk werd die natuur
toen nog echt als bezield ervaren.”
|
|