De kunst van het opnieuw beginnen

14,50

Opnieuw beginnen, kan dat eigenlijk wel? Nemen we onze herinneringen niet altijd mee? Madelon Hooykaas (beeldend kunstenaar) en Dorothea Franck (schrijver, filosoof) gaan op onderzoek uit. Wat doet er echt toe als je in de derde levensfase opnieuw wilt beginnen, vragen ze zich af. Een fascinerende reflectie op reislust, boeddhisme, verwondering en de rijkdom van je dagen.

Uitverkocht in deze webwinkel. Nog wel verkrijgbaar online bij Boekhandel Scheltema. Het interview met de auteur (Madelon Hooykaas) in Vruchtbare Aarde  editie 3-2015 blijft bestelbaar (klik hier). Een gesigneerd exemplaar van het boek is verkrijgbaar bij de auteur (mail via haar contactpagina).

Uitverkocht

Beschrijving

Opening

Madelon: ‘Wat mij aantrekt in het leven is het onvoorspelbare. Wij weten niet hoe het zal gaan, en al maakt dat sommigen angstig, voor mij is het juist een uitdaging om me open te stellen voor het leven ‘Zelf voelde ik dat ik in een stadium van mijn leven was gekomen dat inderdaad over opnieuw beginnen gaat. Al was het natuurlijk de vraag of zoiets werkelijk kan.’

‘De nacht na het begin van dit project had ik een speciale droom. Ik zag een spiraal voor me en ik werd er naar toe gezogen. Toen ik dichterbij kwam werd ik in de buis gezogen… ik werd de buis. Het was niet beangstigend en er was blauw licht. Ik spiraalde omhoog en het werd steeds lichter en ik schoot uit de buis naar een verblindend licht. Daarna werd ik wakker en voelde me heel goed, al deden mijn ogen pijn van het felle licht.’

Verhuizing

Dorothea: ‘Bij een verhuizing verlaat ik niet alleen de woning en de stad waar ik al tientallen jaren woon, maar ook het land. Verhuizen is  opnieuw beginnen en klinkt naar gewicht; naar afscheid, afzien, veel gesjouw, naar de zware motor van een vrachtwagen.

‘Eerst lijkt elke beslissing loodzwaar. Kun je zonder deze weinig gebruikte pan, de zoveelste theezeef, een botervloot, dat boek, deze broek? Veel te veel spullen. Het is even alsof je geluk ervan afhangt, zelfs van dingen die je vergeten was en die je jaren niet in handen hebt gehad. Bijna bezwijk ik onder de veelheid aan besluiten.

‘Het zwaarst zijn de dingen die je denkt nog nodig te hebben, maar die je eigenlijk ook kwijt wilt. Bij een verhuizing word je je pijnlijk bewust hoe vergroeid je bent met je omgeving, als een soort verpakking om je heen waarvan je niet goed weet wat huid is en wat kleding.

‘De tijd is een verzamelaar. En het leven verzamelt gewicht. Je verzamelt herinneringen, ervaringen, gewoontes, schuldgevoelens en verplichtingen Dingen leven als je er aandacht aan besteedt en je leven met ze deelt. Zij verstoffen als je ze niet meer nodig hebt, niet meer gebruikt, niet meer aanraakt, niet meer van ze houdt.’

Herinneringen

Madelon: Mijn allereerste herinnering als kind van vier jaar is het moment dat ik in het ziekenhuis lag met difterie, een ziekte die besmettelijk was. Ik lag in quarantaine in een klein kamertje waar nog een klein bedje stond. Ik ging uit mijn lichaam naar boven, zweefde daar en kon alles zien… Zes weken was ik in het ziekenhuis zonder contact met mijn ouders. Omstreeks Kerstmis mocht ik terug naar huis. Mijn eigen vader bleek in die tijd vertrokken en een nieuwe vader diende zich aan. Er waren lichtjes boven de divan en op een stoel lagen ingepakte cadeautjes. Ik was te zwak om naar de stoel te lopen en viel om. Ook moest ik opnieuw leren praten. Dat was mijn eerste ‘opnieuw beginnen’.

Madelon: ‘Op mijn zeventiende ging ik in de leer bij een fotograaf en kocht ik van mijn eerst verdiende geld (vijftig gulden per maand), een klein bruin vaasje met een blauwe decoratie van een klein kommetje erop. Ook uit Japan. Deze Japanse voorwerpen spraken enorm tot mijn verbeelding…

‘Waarom ben je hier? Die vraag heeft mij van jongsaf gefascineerd. Er moet een reden zijn en vroeg of laat kom je daar achter. Voor mij kwam dat moment van inzicht in 1970 toen ik achtentwintig was. In een zenboeddhistische tempel in Japan kon ik deelnemen aan de dagelijkse rituelen.

‘Tijdens de urenlange meditaties kwam het inzicht dat het leven gaat over het heden, het moment van nu. Dat te realiseren was een openbaring. Het betekent niet dat je geen plannen kan maken voor de toekomst of kan dwalen in het verleden, maar het betekent vooral dat je werkelijk kunt zijn in het nu…

‘Alles is met elkaar verbonden … daar werken sjamanen ook mee. Met aandacht leven, nieuwsgierig blijven, je bewust zijn van wat het leven je aanreikt en dat in de wereld brengen. Elke dag die er is voor je, is een gift en een uitdaging om er iets van te maken. Dat is voor mij de kunst van het opnieuw beginnen.’

Extra informatie

Gewicht10 g
Afmetingen22,2 × 15 × 2,1 mm
Uitgeverij

Buitenkant, Uitgeverij de

Verschijning

2015

Aantal pagina's

140

Bindwijze

Hardcover

Taal

Nederlands

Auteur

Madelon Hooykaas en Dorothea Franck