Woody Allen | A Documentary

10,00

Woody Allen: ‘Alle ambities heb ik kunnen realiseren. Van mijn komische rollen op podium tot het maken van mijn eigen films en het spelen van jazzmuziek. Ik heb onvoorstelbaar veel geluk in het leven gehad. Maar het hebben van geluk wil blijkbaar niet zeggen dat je ook gelukkig bent in het leven.’

20 op voorraad

Beschrijving

Bijna al zijn films zijn op DVD uitgebracht zonder extra’s, omdat Allen daar niet van houdt. Maar wie is Allen? Hoe bedenkt hij zijn films? Hoe verloopt de samenwerking met zijn acteurs? In Woody Allen: A Documentary volgt de Amerikaanse regisseur Robert Weide de carrière van Woody Allen als schrijver, komiek, musicus en filmmaker. De film reikt van zijn jeugd tot de grootste succesfilm in zijn carrière: Midnight in Paris. Met medewerking van Martin Scorsese, Antonio Banderas, Scarlett Johansson, Sean Penn, Penelope Cruz, Naomi Watts, Diane Keaton, Larry David, Leonard Maltin, Owen Wilson, John Cusack, Martin Landau en Dianne Wiest

In de documentaire die de Amerikaanse regisseur Robert Weide maakte over de carrière van Woody Allen als schrijver, komiek, musicus en filmmaker zien we een piepjonge Woody bibberend op het podium staan. Grappige oneliners en woordgrappen kon hij als geen ander bedenken. Als vijftienjarige scholier verdiende hij al 75 dollar per week met het aanleveren van grappen en oneliners bij een lokale krant. Op papier was hij gevat, maar het live presenteren van grappen voor een publiek, ja dat bleek andere koek. Het ging hem niet makkelijk af.

Zijn publieke optredens maken hem misselijk. We zien hoe hij zichzelf een houding probeert aan te meten door eindeloos met zijn linker arm op de microfoonstandaard te blijven leunen. Recensenten maken in die vroege periode gehakt van hem en het publiek blijft weg. Allen is gewoon te neurotisch en te verlegen. Tenminste, in zijn begintijd als standup comedian. Alles verandert op een moment dat hij de knop omdraait. In zichzelf. Vanaf dat moment zal alles anders zijn. Niet langer worstelt Allen met een ongewenst zelfbeeld. Hij neemt zijn neuroses en zijn verlegenheid van nu af aan op de koop toe. Zelfs op het podium, zonder ergens nog aan te willen sleutelen.

Het tij keert. Recensenten schrijven hem ineens de hemel in. Het publiek staat in een lange rij voor de deur. Clubeigenaren komen een kijkje nemen. En van lieverlee krijgt ook de televisie belangstelling voor de lokale beroemdheid. Op tv blijkt Allen een schuchtere, maar handig en gevat improviserende tv-persoonlijkheid die iedereen graag te gast heeft in zijn talkshow.

Van het theater- en televisiepodium maakt hij even later de overstap naar de filmwereld. En ook daar gaat het zelfonderzoek door. De onhandige neuroot die niet wegloopt van zijn neuroses, maar ermee speelt, die zichzelf weet te relativeren en er zelfs niet voor terugschrikt zichzelf op zijn tijd belachelijk te maken. Een geliefde antiheld die zich niet langer door zijn levensangst laat beknotten. De ene na de andere film zal van hem verschijnen. De ene film is nauwelijks klaar of de volgende is al weer in het zicht.

In Woody Allen: A Documentary zien we Allen een grote doos op zijn bed omkieperen. ‘Kijk, zo doe ik het aan het begin van een nieuw project.’ Een enorme stap briefjes vol aantekeningen en krabbels. Als het moment is gekomen om een nieuwe film te maken, keert hij deze doos om. Het pakt een briefje uit de stapel, om dat even snel weer opzij te leggen. Ongeschikt! Ook het volgende is ongeschikt. Tot er ineens een notitie opduikt waar zijn blik langer op blijft hangen.

Meer dan vijftig films heeft Allen gemaakt. Sommige de hemel in geprezen, zoals Annie Hall (1977) en zijn succesfilm Hannah and Her Sisters (1986). Andere films zijn wisselvalliger, zeggen de critici. Zelf werkte Woody Allen al die jaren onverstoorbaar door. Recensies lijkt hij nooit te lezen. Hij gaat zijn eigen weg. Als je hem over zijn werk hoort praten, krijg je als kijker de indruk dat al die ups en downs onvermijdelijk zijn. Net als het op en neergaan van de aandelenkoersen en de afwisseling van glorieperioden en neergang bij sportclubs, ook al is met name de voetbalwereld altijd op zoek naar een ‘schuldige’ voor de neergang. Vaak de trainer, die als zondebok wordt geofferd, in de hoop dat met zijn vertrek de overwinningen weer zullen komen.

Woody Allen gaat zijn eigen weg. Hij doet wat hij altijd heeft gedaan. Zichzelf uitdrukken als filmmaker. Op enig moment zien we hem uiteenzetten dat het hem geweldig lijkt ooit nog eens een succesfilm te maken die een miljoenenpubliek zal trekken en waar mensen twee of drie keer naar toe zal willen. ‘Maar,’ zegt hij er gelijk realistisch achteraan, ‘dat zal er bij mij toch niet inzitten.’

Over het creatieve scheppingsproces heeft hij eens gezegd: ‘Onder de douche, terwijl het hete water naar beneden komt en de echte wereld even naar de achtergrond is verschoven, komen de ideeën vaak vanzelf. Het zijn van die momenten waarop je je even hebt bevrijd van de verlammende pogingen achter de schrijftafel om nieuwe ideeën aan te boren.

Maar dan, na films als The Curse of the Jade Scorpion en Anything Else en Melinda and Melinda, maakt Allen in 2005 ineens alle tongen los met een nieuw type film in zijn repertoire, de thriller Match Point (2005). In 2008 gevolgd door de nog succesvollere film Vicky Cristina Barcelona.  In 2012, volgt het magisch-realistische Midnight in Paris. Het succes valt hem dan toch toe. Allens populairste film tot nog toe.

Woody Allen is een van de bekendste namen uit de filmgeschiedenis. Een beroemdheid die zijn beroemdheid aardig weet te relativeren. Eigenlijk is dat ook de reden waarom een documentaire over zijn leven het kijken waard is. Allen is toch een man die uitstraalt dat alle glamour van Hollywoord en Cannes de lichtsterkte heeft van een eendagsvlieg.

De rode loper van het Festival van Cannes is niet zijn natuurlijke habitat. De glamour kan hem gestolen worden. Als iemand hem influistert dat heel Duitsland van zijn films houdt, merkt Allen snedig op: ˜Zo, zo, heel Duitsland zegt u?’ Als hem op een persconferentie de vraag wordt gesteld hoe hij over de dood denkt, is de cirkel rond. De komiek van weleer heeft zijn podiumangst afgeschud: ‘De dood? Daar ben ik heel erg op tegen.’

‘Mensen denken altijd,’ zegt Allen in een interview met Esquire (september-editie), ‘dat je de tekstregels in een script bewust construeert. Maar zo werkt dat niet. Een tekstregel komt voort uit het onderbewuste. Voor de ‘bedenker’ kan een nieuwe regel net zo’n verrassing zijn als wat een publiek in het theater uit de mond van een komiek hoort komen.’

Woody Allen: A Documentary blikt ook terug op zijn vroege producties zoals Take the Money and Run, Bananas, Sleeper en Love and Death, Oscarfavorieten zoals Annie Hall, Manhattan, Zelig, Broadway Danny Rose, Purple Rose of Cairo, Crimes and Misdemeanors, Husbands & Wives, Bullets over Broadway en Mighty Aphrodite en recente, in Europa gedraaide films zoals Match Point en Vicky Cristina Barcelona.

Zijn voortdurende zelfrelativerende toon is opmerkelijk. ‘Je kunt in het leven slechts ten dele je best doen en voor de rest moet je het overgeven. De waarheid is dat je je leven niet erg in eigen hand hebt.’

Zowel Midnight in Paris als Match Point  als Blue Jasmine opgenomen in onze webwinkel.

 

Extra informatie

Gewicht1 g
Regisseur

Robert B Weide

Jaar

2011

Taal gesproken

Engels

Ondertiteling

Nederlands

Filmduur

192