|
Een waardevolle levensfase
Als
geen ander in staat zich te verplaatsen in de rollen die hij uitbeeldt.
Van Dokter
Pulder en Maigret tot de tientallen rollen in Mensen zoals
jij en ik.
“Hij is geen toneelspeler,” zeggen de
filmliefhebbers, “hij is de man
die hij speelt – directeur of taxichauffeur.”
Alleen jongeren kennen
zijn naam niet meer. Maar in de jaren vijftig tot en met tachtig en
zelfs nog de jaren negentig was Kees Brusse op de Nederlandse televisie
een zo vanzelfsprekende verschijning dat er altijd weer een volgende
gelegenheid leek te komen om hem op de buis te zien. Ineens is het
afgelopen. Vader is zo
stil de
laatste tijd verscheen
in 2002 alleen op video. In de zomer van
2005 een uitvoerig gesprek met de man die zestig jaar rollen heeft
gespeeld en het nu tijd vindt zichzelf te zijn. Een gesprek over het
omgaan met ouderdom, de natuur van Australië en de kunst van
het
genieten van de kleine dingen van het leven.
|
Nabestellen
van dit
nummer, klik hier
.
|
|
|
|
|
VA op Internet
Een website is een mirakel
eigenlijk. Alsof het tijdschrift in onze handen met een onzichtbaar
lijntje vastzit aan een immens grote stapel tijdschriften naast onze
stoel; allerlei geblader in één klap overbodig
makend.
Een paar knippen van de vingers zouden al voldoende moeten zijn om de
ronde Ierse torens, de lichtuitstraling
van voedingsmiddelen of de
levenswijsheid van Marten Toonder naar boven
te halen, en vervolgens
door te klikken naar extra informatie of contact te leggen met
medegeïnteresseerden in Groningen, Canada of
Australië. Een
mirakel eigenlijk. Dat is wat internet zo bijzonder maakt. Hoe ver zijn
we in de praktijk? Een kennismaking met de website van VA-Magazine / Vruchtbare
Aarde. Sinds een paar jaar een mooie aanvulling op de papieren
editie.
|
|
|
Liefde voor Blauw
“Hoe
taai de Blauwe zeedistel ook
moge lijken, in de strijd om het bestaan blijkt hij veeleer een broze
sterveling.” Een zin uit het blijvend inspirerende boek
Blauwe Bloemen
van Rob Leopold (1941-2005). Een Groningse tuinfilosoof gezegend met
het zeldzame vermogen een tuin tot leven te wekken. Een
geïnspireerde tuinenthousiasteling die je met een schok deed
beseffen hoeveel ‘gewone’ boeken over tuinen de
lezer buitensluiten en
blijven steken in een objectieve beschrijving van kenmerken; grenzen
trekkend die we niet
voelen, en verschillen negerend die we wel
voelen.
Een eerbetoon aan Rob Leopold. Wat zei Victor Westhoff ook al weer in
Leopolds Blauwe Bloemen?
“De edelste naturen zijn vaak de kwetsbaarste,
wanneer ze aan ruw geweld van de wereld worden blootgesteld. Purcell,
Mozart en Schubert stierven jong, en ook voor Blauwe zeedistels is de
ongunst der tijden snel bereikt.”
|
|
|
Scènes
uit
Poliphilo’s droom
Voor
Vruchtbare Aarde was de Droom van
Poliphilo begin 2004
een ontdekking. Het feit dat er
überhaupt een boek als
de Hypnerotomachina
Poliphili
bestond. De zoektocht van ene Poliphilo
naar een verloren geliefde; maar tegelijk ook een pelgrimsreis, met tal
van inwijdingen, eindigend op het wonderlijke eiland Cythera. Een
inspiratiebron voor kunstenaars, architecten en tuinliefhebbers. In een
essaywedstrijd van NRC-Handelsblad eens getipt als
hèt kunstwerk van de afgelopen duizend jaar. In editie 1/2004
publiceerden we een uitgebreid interview met Ashok
Bhalotra over de inspiratie die hij uit het werk heeft geput en over de
sensualiteit van de ideale stadswijk. In 2004 is ook een Amsterdams
beeldhouwercollectief voor het boek gevallen. Met als resultaat een
verrassende expositie in
de Botanische Tuin van de TU Delft, met
tientallen op Poliphilo’s reis geïnspireerde
beelden.
Zie
ook editie 3-2006.
|
|
|