Wandelen in verwondering

19,95

‘Het leven is beslist veel en veel mysterieuzer dan we denken,’ aldus H.C. Moolenburgh in zijn Vruchtbare Aarde columns| 41 van deze columns zijn gebundeld tot een boek.

Uitverkocht

Beschrijving

Het begon in 2007 met een interview onder de schemerlamp in zijn spreekkamer. Een paar maanden later leverde hij zijn eerste column aan, de eerste van een lange reeks, getypt in diezelfde spreekkamer. Bijna altijd drie maanden ‘te vroeg’. ‘Ik hoop dat u het gebruiken kunt,’ stond er vaak bij, ‘anders hoor ik het wel.’

Vijftig jaar lang voerde huisarts H. C. Moolenburgh een opmerkelijke artsenpraktijk waarin zelfs humor, sprookjes en toevalservaringen een plek hadden. ‘Het leven is beslist veel en veel mysterieuzer dan we denken,’ zei hij in dat eerste interview uit 2007 met Vruchtbare Aarde magazine. ‘En met het ouder worden ga je dat meer en meer zien.’

Met deze zinnen opende Vruchtbare Aarde tien jaar lang zijn driemaandelijkse column. Veertig columns in totaal, plus een toegift, zomer 2017.
Alle 41 columns zijn nu gebundeld door uitgeverij Lemniscaat, onder de titel Wandelen in verwondering.

Vele malen heeft de VA-redactie de huisarts-in-ruste in die jaren aan de telefoon gehad. Een bonte stoet aan onderwerpen passeerde de revue. Zonde eigenlijk dat geen opnameapparaat meeliep tijdens die gesprekken. De ene keer een verhaal uit zijn huisartsenpraktijk, een volgende keer een wonderlijke toevalservaring die hij in perspectief wist te plaatsen. Of wat serieuzer: een beschrijving van de verschillende fasen in het stervensproces. De sprankeling in deze gesprekken was trouwens nooit ver weg.

Het begon dus allemaal begin 2007. Op een vroege voorjaarsdag stopte de bus ergens tussen Heemstede en Haarlem, een paar minuten lopen van de praktijk waar hij lang geleden, in de jaren vijftig, met één patiënt was begonnen – in de decennia erna gevolgd door een ware hausse aan mensen die zijn advies zochten. Voor een deel reguliere patiënten die hem consulteerden als hun huisarts, een ander deel kwam soms van heinde en verre en waardeerde hem als een complementair denkend arts.

In zijn boek Op je gezondheid verdeelde hij het medische terrein in drieën – het lichamelijke, het emotionele en het geestelijk-spirituele. En het lichamelijke terrein krijgt niet eens de meeste pagina’s. Moolenburgh is een arts die zelfs waarde toedicht aan humor en sprookjes (“voedsel voor de ziel”) en zintuiglijke waarnemingen rekent tot de hoogste vorm van voeding die een mens tot zich kan nemen.

‘Een gevoel van ruimte’, luidde de titel van het artikel niet voor niets. Ontstellend veel thema’s kwamen in dat eerste gesprek langs, en de hele tijd was er die brede, aanstekelijke, warme blik. Een intrigerende, ruime manier van kijken naar ‘de wereld’.

Intrigerend hoeveel ‘helende’ verhalen hij in zijn tijd als arts klaar had liggen. ‘Als je een patiënt een verhaal vertelt, raakt dat zijn ziel. Een gewone, mondelinge, goede raad zijn mensen al kwijt in de vijf meter die ze nodig hadden om bij mijn assistente te komen. In de loop der jaren heb ik heel veel verhalen verteld. Als ik het zinvol achtte, deed ik het. Ik heb ongeveer negentig therapeutisch waardevolle verhalen verzameld, die op alle mogelijke verschillende situaties slaan.’

Het interview maakte indruk op lezers. De vervolgvraag lag voor de hand. Zou hij er niet voor voelen een column in Vruchtbare Aarde te gaan schrijven? Zo zijn we begonnen – in 2007. Elke drie maanden een nieuw stukje. Op het moment van verschijnen van een nieuwe editie stond Moolenburgh figuurlijk gesproken op de stoep. Een dag later al lag zijn volgende column in de bus. Eigenlijk altijd drie maanden te vroeg.

Die columns bleken twee kanten op te waaieren. Een deel van zijn stukken had die prachtige, ‘ruimtelijke’, inspirerende kant die we inmiddels van hem kenden uit dat eerste interview; een ander deel was strijdlustiger van aard. Dat waren de teksten waarin hij scherp formulerend van leer trok tegen voorbeelden van in zijn ogen kortzichtig denken.

Begin 2017 leek er een onverwacht einde te komen aan zijn driemaandelijkse bijdragen. Zijn veertigste stukje gaf hij de titel ‘Afscheid’ mee. Voorjaar 2017 was hij opgenomen met een haperend hart en een longontsteking, een combinatie die op zijn leeftijd vaak fataal is.

Maar tegen de verwachtingen van zijn artsen in krabbelde hij weer op. Ineens klonk zijn stem weer als vanouds door de telefoon. Hij vertelde dat zijn oudste zoon in een toespraak voor zijn 92e verjaardag had gezegd: ‘De specialist dacht dat je zou sterven, maar je bent bij uitspraken van specialisten altijd zo enorm eigenwijs geweest dat je je er ook nu niets van aan hebt getrokken!’

Op 30 september 2017 waren Moolenburgh en zijn vrouw aanwezig in boekhandel Atheneum in Haarlem om het eerste exemplaar in ontvangst te nemen van zijn bij Lemniscaat gebundelde Vruchtbare Aarde columns (plus nog twee andere boeken van zijn hand).

De bundel kreeg als titel Wandelen in verwondering mee.
Inmiddels mocht Vruchtbare Aarde zich verheugen in een gloednieuwe 42e column – geplaatst in wintereditie 4-2017. Deze 42e tm de 47e column ontbreken in het boek. Maar alle voorgaande 41 zijn wel opgenomen. Heel veel leesplezier gewenst met deze rijke bundel.

Extra informatie

Gewicht10 g
Afmetingen22,2 × 15 × 2,1 mm
Uitgeverij

Lemniscaat B.V.

Verschijning

2017

Aantal pagina's

199

Bindwijze

Hardcover

Taal

Nederlands