VA 2-2025 | Tanis Helliwell & Joan Grant

Beschrijving

Droomachtige verschijningen

Spelende kinderen die een elfenburcht zien; fietsers die tot driemaal toe hetzelfde figuurtje passeren. Droom of gedroomde werkelijkheid? Onze voorouders hadden niet zo’n moeite met het bestaan van elfen, nimfen en vuurgeestjes. Volgens Rudolf Steiner bestond er vroeger niet zo’n scherpe grens tussen dag en nacht. ‘Overdag namen onze voorouders de dingen nog niet zo scherp omlijnd waar als wij, terwijl zij in de nacht niet door een totale onbewustheid werden overmand.’ Een verkenning van de grens tussen droom en werkelijkheid.

De transformatie van onze tijd

Het draait allemaal om bewustzijn, aldus de Canadese verhalenverteller en inspirator Tanis Helliwell. Elk mens die zijn bewustzijn weet te verhogen, helpt zijn medemens en daarmee de aarde in de huidige transformatie. ‘We bevinden ons in een tijd van grote verandering. Een grote collectieve overgang, noem het onze collectieve Nacht van de Ziel.’ Om uit die donkere nacht te geraken zijn nieuwe, levensondersteunende waarden nodig. Een interview rond de transformatie van onze tijd.

Een weekend met Tanis Helliwell

‘Nieuwe kosmische energieën stromen de aarde binnen en versnellen de wereldwijde transformatie.’ Het is nogal wat, wat Tanis Helliwell haar publiek voorhoudt. Een vergezicht, waarin de mens de aarde deelt met wezens die we kennen uit mythen en sprookjes. Hanneke van der Werf maakte een weekend met Tanis mee. Hannekes vrienden reageerden wat lacherig, maar vroegen ook hen na afloop ‘alles’ te vertellen. Alles? Dat gaat zeker niet lukken! Maar Hanneke doet in deze VA haar best.

Verre herinneringen

De Engelse schrijfster Joan Grant is al jaren niet meer onder ons (1907 – 1989), maar haar boeken blijven resoneren. Een poging iets te pakken van de inspiratie die zoveel lezers via haar boeken ervaren. Eerbetoon aan een levenskunstenaar die met een vanzelfsprekend gemak door het gordijn rond onze fysieke wereld wist te kijken. De belangrijkste vraag die een mens zich volgens haar zou kunnen stellen: ‘Hoeveel mensen zijn gelukkiger omdat jij geboren bent?’

De ervaring bij de waterpomp

Bij haar geboorte kon Helen Keller nog zien en horen. Ze begon al vroeg te praten, al met zes maanden; en zette haar eerste stapjes met twaalf maanden. Maar daarna ging het mis. Met negentien maanden verloor ze zowel haar zicht als haar gehoor. Het begin van een dramatische jeugd. Maar toen verscheen Anne Sullivan! Door Helen zelf omschreven als ‘de belangrijkste gebeurtenis van mijn hele leven’. De grote doorbraak zou plaatsvinden bij een waterpomp.

Geliefde zomergast

‘Ik ben niet gemaakt om op één plek te blijven, maar wél om steeds weer terug te keren,’ aldus Tamar Valkenier in haar nieuwste column. ‘Mijn man staat nu hout te hakken in de winterkou van Australië. Verder van elkaar verwijderd kunnen we bijna niet zijn, en toch voelt hij dichtbij.’ Een mijmering over ‘vleugels vol verlangen en poten vol heimwee’.

En verder:

• Han van den Boogaard: Onbevangenheid
• Marije Hage: Als de zon ondergaat
• Frans Olofsen: Wodanseiken
• Jos van Wunnik: Herbetovering
• Hans Stolp: Lichaam, ziel & geest
• Elske Huising: Regen
• Wil Uitgeest: Meierblis