VA 2-2014 & een pelgrim op Shikoku

Beschrijving

De wondernachtegaal

Ons lot als mens is dat we regelmatig verdwalen − als kind, als jongere, als volwassene en als oudere. Gelukkig dat er flink wat verhelderende mythen, sprookjes, romans, films en persoonlijke ervaringen de ronde doen om ons bij te lichten op het pad. Een gesprek met Bertie Hendriks over de zeven levensfasen in het leven van een mens en het verschil tussen ‘doen waar je goed in bent’ en ‘doen waar je blij van wordt’. “Gaandeweg mijn leven bemerkte ik dat ik blijer werd wanneer ik iemand kon helpen weer goed in zijn vel te zitten, dan dat ik hem aan een goed cijfer voor natuurkunde hielp.”

De magie van Shikoku

“Soms denk ik dat ik 44 jaar geleden door een Japanse kraanvogel bezorgd moet zijn.” Na jaren intensieve voorbereiding begon Yvonne Schoutsen eind 2013 aan een 1200 kilometer lange wandeling rond het Japanse eiland Shikoku. Een pelgrimstocht in de voetsporen van de boeddhistische monnik Kōbō Daishi die wel wordt omschreven als een symbolisch pad naar verlichting − met vier reisetappes die traditioneel worden gekoppeld aan ‘het ontwaken’, ‘ascese’, ‘de zoektocht’ en ‘nirvana’. Schoutsen: “Achteraf kan ik zeggen dat wat ik heb teruggevonden een gevoel van compleet zijn en tijdloosheid is dat ik volledig was kwijtgeraakt.”

De omslag

Aan het eind van de werkdag, zonder pieper en met een kopje thee erbij, sprak hij desgewenst drie kwartier met patiënten over ontspanningsoefeningen en meditaties − aldus chirurg Piet Leguit in onze voorjaarseditie. Het mes bleek aan twee kanten te snijden: “In de loop der jaren heb ik minstens zoveel van mijn patiënten geleerd als zij van mij.” Piet Leguit blijkt niet alleen te staan. Mirre Bots bundelde zes diepte-interviews met medici die een omslag in hun denken doormaakten. Ieder voor zich komen ze uit bij een opvallend ruimere kijk op ziekte en gezondheid. Een voorproefje.

Zingen en heelheid

‘Het is vrijdagavond, kwart over zeven. De deuren van de Amstelkerk gaan open, wachtende mensen komen binnen, halen een kop koffie, zoeken een plaats, kijken om zich heen, maken een praatje; hier wordt wat gelachen, daar zit iemand stil voor zich uit te kijken. Dan wordt het kwart voor acht, de lichten dimmen, voorzichtig klinken er wat ijle, geïmproviseerde pianoklanken – om te beginnen eigenlijk maar één toon, vervolgens aarzelend wat meer.’ Zo begint Jan Kortie zijn meezingavonden…

Fascinatie voor olifanten

‘Het was vroeg in de morgen, een uur of zeven, de zon scheen heerlijk helder fris door de ruiten.’ Met twaalf anderen lag Marjan van Duin klaar voor een meditatie in een rustieke Franse boerderij. Even later bevond ze zich op een grote schommelende olifantenrug. ‘Met zijn allen trokken we in een traag tempo door onze wereld. De schemer viel en met mijn stokje tikte ik achter me tegen de flank van de olifant. Nooit heb ik meer liefde en vriendschap in het oog van een levend wezen gezien als bij deze grote, dikke, grijze, wijze metgezel.’

En verder:

• Frans Olofsen kijkt opnieuw naar De Nachtwacht
• Marjet Maks over Spaanse verveling
• Selma Sevenhuijsen maakt een labyrint voor Matilda
• H.C. Moolenburgh over engelen en toeval