La Grande Belezza

15,00

De Vlaamse schrijver David Van Reybrouck was er in 2014 in in een fenomenale slotaflevering van het VPRO-programma Zomergasten lyrisch over. Hij noemde de film La Grande Belezza een van de grootste Europese films van de afgelopen decennia. “Wat een film! Zo’n absoluut meesterwerk had de Oscar moeten winnen in alle categorieën. Cameravoering, acteren, kleur, scenario, montage, muziek, fenomenaal wat die film samenbrengt.”

3 op voorraad

Beschrijving

Het verhaal. Jep Gambardella (acteur: Toni Servillo) is een knappe, onweerstaanbare verleider. Een succesvol journalist die ooit een roman schreef die hem een literaire prijs en de reputatie van gefrustreerd schrijver opleverde. Nog altijd maakt hij deel uit van het mondaine leven in de stad Rome. Hij is er elke avond, op elk feestje, zijn scherpe geest wordt bejubeld en zijn gezelschap wordt opgezocht. Hij denkt echter met verbittering terug aan zijn gepassioneerde jeugdliefde en besluit na zijn 65-e verjaardag het schrijven weer op te pakken en op zoek te gaan naar de eigenlijke zin en schoonheid van het leven.

Werkelijk elke filmrecensent gaf de film vijf sterren. De Volkskrant sprak over ‘flarden pure schoonheid’ Het AD zag een film die ‘opzweept’ en ‘maant tot reflectie’. De NRC beschreef een ‘prachtige 5-sterren-film over melancholie’.

In interviews zeiden hoofdrolspeler en regisseur nieuwsgierig makende dingen. ‘Rome is de spiegel van mijn land,’ aldus regisseur Paolo Sorrentino. ‘Een loep die alles uitvergroot.’ En: ‘Ik ga niet zoveel meer uit, ik ben een brave huisvader met een kind. Maar ik ken de gevaarlijke ambiguïteit van het jetset leven. Je ziet dat het nutteloos en leeg is, maar die leegte zuigt aan je als een zwart gat. Je begint de avond met dat veelbelovende gevoel dat je een rendez-vous kan hebben met het geluk, wat je altijd weer net misloopt. Misschien de volgende dag dan of het volgende feest?

Mooi gezegd van dat ‘rendez-vous met het geluk’ dat je ‘altijd weer net misloopt’! Werkelijk iedereen in deze film is op zoek naar de verloren tijd.

Maar laten we eerlijk zijn en ook melden dat Vruchtbare Aarde eerder een recensie publiceerde die minder enthousiast van toon was. Een aantal fragmenten: ‘Vreemde ervaring, de ontdekking dat een film waar je helemaal niets van had verwacht een ‘sublieme’ filmervaring weet op te roepen (Suzanne), en dat een film waar je juist alles van had verwacht, je onrustig op je stoel doet schuifelen (La Grande Belezza’).

‘De spanning rond La Grande Belezza was door alle lovende recensies behoorlijk opgebouwd. Maar dan de film. ‘Ja, ja, ja!’, dacht ik tijdens het eerste deel. ‘Mijn hemel,’ dacht ik na twee uur. ‘Hebben we nou echt een kijkervaring als deze nodig om alle leegheid en vernis in het vizier te krijgen en oog te krijgen voor wat er echt toe doet in het leven?

‘Waar zijn de stille momenten van klein geluk uit het begin van de film gebleven? De hoofdpersoon die de benen van een non onder een sinaasappelboom ziet uitsteken of een glimp opvangt van een al tien dagen durende kus. Flarden pure schoonheid die van deze film een niet alleen overdadige, maar ook overrompelende ervaring maken, zoals de Volkskrant schreef.

‘Ja, er valt geen speld tussen te krijgen, momenten als deze zijn van een aanstekelijke schoonheid. Kijk hoe hoofdpersoon Jep na een nachtelijk feest, in het vroege ochtendlicht, naar huis loopt en hoeveel oog hij in zijn benevelde staat nog heeft voor de details van het leven om hem heen. En dankzij zijn opmerkzaamheid worden ook wij, kijkers, gestimuleerd om beter om ons heen te kijken.

‘Hij passeert een Romeinse meisjesschool. Een stuk of acht meisjes staan op dit vroege ochtenduur vanachter een hek naar buiten te kijken in de richting van de straat waar de hoofdpersoon van de film passeert. Dan worden de meisjes door een strenge non gemaand om door te lopen. Allen gehoorzamen, op een meisje na, dat aan het hek blijft staan, en niet genoeg van het leven buiten het hek lijkt te kunnen krijgen. Kijk eens naar het licht op haar gezicht. Dan wordt ook dit meisje gemaand aan te sluiten.

‘Jep loopt verder en vervolgens vallen hem weer andere dingen op. De toevalligheid van deze momenten, het achteloze observeren, ja, het is allemaal van een grote schoonheid.

‘Maar nu we eenmaal van deze schaarse momenten van klein geluk hebben geproefd, duurt de leegheid die La Grande Belezza ons verder, bijna 2 ½ uur lang, voortovert wel erg lang. Een vreemde film. Maar ook de beste film van 2013? Eerlijk gezegd niet!’

Zijn er andere ervaringen, vroegen we aan het eind van die recensie. Jawel. Hier de mening van David Van Reybrouck. In het laatste half uur van zijn Zomergasten uitzending kwam hij met de volgende intrigerende reflectie:

‘De film gaat over yuppen in Rome vandaag de dag. En de koning van het mondaine volkje wordt een dagje ouder. Hij begint zich de vraag te stellen of zijn leven toch niet een beetje oppervlakkig is geweest. Hij is een schrijver die hunkert naar Grote Schoonheid. En op het einde van de film komt hij in aanraking met iemand anders die ook hunkert naar Grote Schoonheid. Een hoogbejaarde non.

‘In de ultrakorte dialoog die dan volgt, stelt ze hem de vraag: “Weet u waarom ik alleen wortels eet?” Nee, waarom, vraagt de schrijver. “Omdat wortels belangrijk zijn,” zegt ze.

‘Die wortels zijn belangrijk,’ zegt David Van Reybrouck. ‘Ik vind dat mooi. De uitspraak is natuurlijk poëtisch en kan op alle mogelijke manieren verklaard worden. De schrijver heeft naar de Grote Schoonheid gezocht en heeft die schoonheid niet gevonden; en zij is er niet naar op zoek geweest en heeft alleen worteltjes belangrijk gevonden. Maar daardoor heeft zij juist de grote schoonheid ‘die ze zelf in fysieke zin niet is’ veel meer benaderd.

‘En dat is zo mooi, vind ik. Op haar zoektocht is zij veel dichter bij de schoonheid gekomen. Omdat zij, denk ik ‘weinig gehunkerd heeft en gewoon volop in het leven heeft gestaan.’

Dan vraag David Van Reybrouck aan presentator Wilfried de Jong: ‘Ken je dat gevoel als je terugkomt van de markt? En je hebt venkel gekocht, en selder, en vijgen en je legt alles op een houten tafel en je denkt: “Maar wat is de wereld toch prachtig.” Het vooronderstelt een mate van traagheid die we bijna nooit meer voor onszelf creëren.’

Kortom: hoe kunnen we zo’n intrigerende film nou niet opnemen in de webwinkel van Vruchtbare Aarde? Hier is de dvd dus. Oordeel zelf. En geniet.

Quotes:

– ‘***** het mooiste Rome dat je ooit op film hebt gezien. Sorrentino weet als geen ander hoe je houseparty’s van de beau monde in hypnotiserende plaatjes moet vangen.’ – de Volkskrant

– ‘***** La Grande Bellezza is een moderne klassieker die dezelfde status verdient als La Dolce Vita.’ – Algemeen Dagblad

– ‘Onvergetelijk treedt de uitgestreken Toni Servillo in de voetsporen van Marcello Mastroianni, zoals regisseur Paolo Sorrentino indrukwekkend aansluit op Federico Felliniâ’s La dolce vita.’ – De Telegraaf

– ‘Een ronduit hypnotiserende trip die bestaat uit een verzameling impressies, beelden en situaties.’ – Metro

– ‘Ditmaal overtreft Sorrentino zichzelf met een prachtige ode aan Rome in een film vol boeiende personages, eigenaardige verhalen en schitterende beelden.’ – TV Krant

– ‘Veel meer dan een verhaal is La Grande Bellezza een dans, een eindspel in pirouettes over de daken van Rome dat in al die wervelende cirkels de stad, de geschiedenis en het leven van zijn hoofdpersonage laat samenvloeien’ – De Filmkrant

– ‘La Grande Bellezza. Een rijke film vol passie en woede. Zwierig gemaakt met Sorrentino’s kenmerkende zwiepende camerabeweging die op zichzelf schoonheid representeert, en met scenes die naadloos in elkaar overgaan.’ – De Groene Amsterdammer

– ‘Rome blijft een eeuwig mooie stad, zo toont Sorrentino onmiskenbaar aan.’ – Algemeen Dagblad

– ‘De film zwiert en zweeft. Buitelt en duikelt. Van het ene beeld naar het andere. Elegant. Glamoureus. Alleen al de introductie van de hoofdpersoon ‘is van een joyeuze visuele geëxalteerdheid waar nog maar weinig filmmakers zich aan durven te wagen.’

– NRC Handelsblad: De Vlaamse schrijver David Van Reybrouck was er in 2014 in in een fenomenale slotaflevering van het VPRO-programma Zomergasten lyrisch over. Hij noemde de film La Grande Belezza (De Grote Schoonheid) een van de grootste Europese films van de afgelopen decennia. ‘Wat een film. Hij heeft de Oscar gewonnen voor beste buitenlandse film, maar zo’n absoluut meesterwerk had de Oscar moeten winnen in alle categorieën. Cameravoering, acteren, kleur, scenario, montage, muziek, het is fenomenaal wat die film samenbrengt. Tegelijk inhoudelijk zo sterk.’

Extra informatie

Gewicht1 g
Regisseur

Paolo Sorrentino

Jaar van verschijning

2015

Titel NL

De Gote Schoonheid

Taal gesproken

Frans-Italiaans

Ondertiteling

Nederlands

Filmduur

137 min