Down to earth | Rolf Winters

18,50

Op zoek naar een nieuw perspectief leefden Rolf Winters, Renata Heinen en hun drie kinderen jarenlang bij Noord-Amerikaanse indianen. Vervolgens reisden ze de wereld over op zoek naar vergelijkbare inspiratie.

Uitverkocht

Beschrijving

Ook na de eerste enthousiaste reacties bleven de filmdistributeurs afhoudend. Een mooie film! Maar was er wel een markt voor zo’n ongewone documentaire? De twijfel sloeg toe. Zouden de bezoekers straks komen voor de wereldreis van een gezin? Of voor de spiritualiteit? Of omdat ze geïnteresseerd zijn in duurzaamheid en ecologie? Inmiddels kennen we de uitkomst. Nog nooit draaide een documentaire zolang in de bioscoop; ruim 165.000 mensen zagen de film. Down to Earth inspireert de kijker om na te denken over zijn toekomst en die van de wereld waarin we leven.

Moeilijk in een hokje te plaatsen, beaamt bedrijfseconoom Rolf Winters (52) over het beeldverslag dat hij en zijn echtgenote, kunstenares Renata Heinen (49) maakten van hun reis over zes continenten. Een spirituele zoektocht langs wijzen uit oude, traditionele culturen.

Op zoek naar een nieuw perspectief leefden Rolf Winters, Renata Heinen en hun drie kinderen jarenlang bij Noord-Amerikaanse indianen. Vervolgens reisden ze de wereld over op zoek naar vergelijkbare inspiratie. Na vijf jaar keerde het gezin terug met tweehonderd uur beeldmateriaal — de basis voor een film van anderhalf uur waarmee ze de wijsheid hebben willen delen van de mensen die hen onderweg hebben geraakt. ‘Bij elke nieuwe locatie leken we het gesprek voort te zetten. Als voerden we een gesprek met een persoon op zes verschillende continenten — een persoon met dertien gezichten.’

Volgens de gangbare cinemawetten kon de documentaire geen succes worden. Slechts drie Nederlandse filmhuizen die het aandurfden de film te programmeren, en niet eens op het gunstigste tijdstip. Maar de kaarten bleken binnen twee uur uitverkocht. Vier weken later draaide Down to Earth in 35 zalen, en was het een van de twintig best bezochte films in Nederland.

Eind 2016 kreeg Down to Earth de Kristallen Film uitgereikt voor de 10.000e bezoeker. Een groot aantal voor een documentaire. drie maanden later werd de grens van 100.000 bioscoopkaartjes gepasseerd, goed voor een Gouden Film — normaalgesproken alleen weggelegd voor succesvolle speelfilms. Maar ook dat bleek nog slechts het begin.

Terugblikkend is alles begonnen met de geboorte van de kinderen, aan het begin van het nieuwe millennium, zegt Rolf Winters in een interview met Vruchtbare Aarde in editie 1-2017. ‘Wat ons verraste: de impact van hun geboorte op onze kijk op het leven. Er begon ineens van alles te borrelen.’ De Londense arts die Renata consulteerde, had het over pijnbestrijding tijdens de bevalling, niet over blijdschap bij het moederschap. ‘Alles werd praktisch benaderd, thuis bevallen was niet mogelijk, ik voelde me eigenlijk meteen een patiënt, vertelt ze in een interview met NRC-Handelsblad. En waarom moet een kind eigenlijk worden ingeënt? Waarom moet het al op jonge leeftijd een IQ-test afleggen?’

Herinneringen aan haar eigen jeugd kwamen boven. In een interview met De Gelderlander vertelt Renata over de gelukkige uren die ze doorbracht bij de goudenregen en de grote pruimenboom op de boerderij van haar oma in Winssen.

Rolf: ‘Zakelijk gezien ging het ons voor de wind, ons bedrijf begon eindelijk te lopen, we voelden ons onafhankelijk, en we hadden drie prachtige kinderen die we met de bakfiets naar school brachten.’ En toch knaagde het.’ Misschien wel door alle succes, denkt hij terugblikkend. Wat droegen ze eigenlijk bij aan de toekomst van hun kinderen? Welk antwoord zouden ze geven aan hun kleinkinderen als die straks zouden informeren wat ze tegen de kap van het regenwoud en de verzuring van de oceanen hadden gedaan? Waren ze nog wel de grotenstadsmensen die ze altijd waren geweest? Wilden ze hun kinderen wel laten opgroeien in de grote stad?

‘Toen onze kinderen op een leeftijd kwamen om naar school te gaan, realiseerden we ons dat het in die fase eigenlijk al mis gaat. Kinderen worden vooral aangesproken in hun ratio — wat maakt dat ze snel hun natuurlijke intuïtie en hun natuurlijke verbondenheid verliezen. Van jongs af aan leveren ze een heleboel echte kwaliteiten in.

‘Dat besef kwam met kracht binnen. We voelden het verlangen dichter bij de natuur te gaan wonen. Na elf jaar hartje Londen, en drie jaar Amsterdam, gingen we op zoek naar een plek buiten de stad.’

In eerste instantie zochten ze die plek dicht bij huis. Toen in Spanje, en uiteindelijk verhuisden ze naar de Amerikaanse staat Michigan. ‘De kinderen waren 2, 4 en 7 jaar toen we de beslissing namen om in de bossen van Upper Michigan te gaan wonen — bij de indianen. Een nieuw bestaan aan de oever van een meer. Koken op open vuur. Een duik in het meer als douche. ‘Vanaf het allereerste begin ervoer ik een ongelooflijk gevoel van thuiskomen. Ik heb me nog nooit zo vrij gevoeld als daar in het bos. We leefden van dag tot dag, eigenlijk zonder plan. Een enorme zuiverheid van leven.’

‘Bij de stam hoorde een medicijnman, een stamoudste. Een oude leraar in het bos. Nowaten geheten — hij die luistert. Iemand over wie met ontzag gesproken werd, maar die geen deel uitmaakte van het dagelijks leven van de Ojibwa’s.

‘Nooit eerder heb ik iemand ontmoet met zo weinig ego. Een man zonder enige opsmuk. Geen veren, geen pluimen. Letterlijk en figuurlijk. Levend met zijn vrouw in een eenvoudige trailer. Als ik erop terugkijk was het iemand die door het afpellen van alle ego-laagjes bij zijn eigen schoonheid is uitgekomen.

‘Kort na onze eerste ontmoeting bedachten we dat deze kennis eigenlijk niet in het bos verborgen mag blijven. Daarbij het besef dat Nowaten geen opvolgers heeft. En zo rees het verlangen hem te filmen… En niet alleen hem. Zouden er niet meer mensen zoals Nowaten zijn? Meer medicijnmannen, stamhoofden en wijzen die over inzichten beschikken die in ons doorgedraaide westerse leven op de achtergrond zijn geraakt. Zo is de grote reis begonnen. We hadden het gevoel dat zij er moesten zijn. Ergens in de wereld. Zonder ook maar de geringste zekerheid of we ze ook zouden kunnen ontmoeten. Op elk continent leken we het gesprek voort te zetten, als voerden we een gesprek met een persoon met veertien gezichten.’

Extra informatie

Gewicht 1 g
Afmetingen 19,8 × 12,7 × 1,9 mm
Regisseur

Rolf Winters

Jaar van verschijning

2011

Titel NL

De Marskramer

Ondertiteling

Nederlands

Filmduur

90 min

Taal gesproken

Engels