Het zwakke licht dat levensmiddelen uitstralen is goudeerlijk maar ook onverbiddelijk. Het drukt uit of honing verhit is; of tomaten onrijp zijn geplukt; of vee is behandeld met moeilijk traceerbare medicijnen; of de gewasgroei is opgedreven met stikstof… Aan het licht is zelfs te zien of Demeter-kippen zijn bijgevoerd met aangekocht voer. Hoe natuurlijker kippen worden gehouden, hoe beter de lichtkwaliteit van de door hen gelegde eieren. Spil in dit onderzoek: de Duitse biofysicus Fritz Popp, die 20 jaar geleden al de basis legde voor een holistisch kwaliteitslabel voor levensmiddelen.

En toen beklom Reto Domeniconi het podium op een van de inspirerende conferenties die Fritz Popp jarenlang organiseerde. Op meeslepende wijze deed hij verslag van zijn zoektocht naar nieuwe inzichten op het gebied van voeding en geneeskunde – om uit te komen bij de grootste parel: de zwakke uitstraling van geordend licht. ‘Een interview? Goed! Maar je zult ervoor naar Zwitserland moeten komen.’

Een label voor lichtkwaliteit zou producenten helpen om de door hen geleverde kwaliteit zichtbaar te maken, terwijl de consument inzicht zou krijgen in de prijskwaliteitsverhouding. Twintig jaar geleden vroeg Vruchtbare Aarde de Nederlandse voedingswereld al om commentaar – van Odin en AH tot de ministeries van Landbouw en VWS.

Antroposofische onderzoekers zagen levensmiddelen altijd al als dragers van levenskrachten -- die de mens nodig heeft om zijn eigen levenskracht vitaal te houden. ‘Maar een biofysicus kan niets met het begrip levenskracht en spreekt liever over ordening,’ aldus Fritz Popp. ‘De beste kwaliteit voeding is zo bezien de kwaliteit die het verlies aan ordening bij de mens zo goed mogelijk tegenhoudt.’

Onvergetelijk blijft zijn visie op ziekte en gezondheid en vooral de wijze waarop hij aan de hand van een stemvork duidelijk maakte wat er volgens hem nodig is om 'genezing' te laten plaatsvinden. Een nieuw uitgewerkte versie van het originele interview met de grote pionier van het lichtonderzoek, de Duitse biofysicus Fritz-Albert Popp, die als zijn diepste overtuiging uitsprak dat wij mensen ‘uit licht gevormde wezens zijn die leven bij de gratie van licht’.

Alles wat leeft straalt licht uit. Het duiden van dat licht werd twintig jaar geleden al zo veelbelovend geacht dat het nog slechts een kwestie van tijd leek voor de lichtmetingen ons zouden laten zien of een voedingsmiddel of zelfs een therapie gezondheidsbevorderend mocht worden genoemd. Hoever zijn we? Het woord is aan Roeland van Wijk die het stokje van Fritz Popp overnam.

‘Aangrijpend,’ reageerde een lezer in de zomer van 2017 op diens veertigste column met als titel ‘afscheid’ met een vraagteken (‘afscheid?’). ‘Ik schrok dat dit misschien wel zijn laatste zou zijn, want je hoopt dat zo’n column eeuwig door mag gaan.’ Er zouden er nog zeven volgen, inclusief twee toegiften. 'Dan kunt u nog even vooruit, als ik er niet meer ben.'

Sinds zijn raadselachtige ontsnapping in oorlogstijd had hij het gevoel verder te kunnen leven dankzij een wonder. Als huisarts hield hij een open oog voor ingevingen, toevalligheden en dromen. ‘Met het dichterbij komen van het levenseinde, word ik steeds minder mijn lichaam, steeds meer mijn ziel.’ In 47 columns deelde hij zijn vergezichten met VA-lezers. Nog twee parels te gaan.

In de hoop dat de rubriek zich mag ontwikkelen tot een ontmoetingsplek van zoekende en vragende VA-lezers.

In het spoor van de meeuw

Op een terras in Alkmaar loeren meeuwen naar voedsel. 'Ik zou op een stoel willen staan,' zegt Frans Olofsen, 'om te schreeuwen hoe hard de meeuw wel niet aan het werk is; dat hij er misschien wel uitziet als een lefgozer, maar dat het slechts schijn is. Hoeveel jongen sterven niet kort na de geboorte door ondervoeding, hitte of regenval; of hebben last van afval en vislijnen. Beste mensen, ik vraag u vriendelijk deze meeuw niet uit te lachen.'