|
Het
grote Tjeu van den Berk interview
Numineuze ervaring
Nescio sprak er pas over op zijn zestigste.
Een ervaring uit zijn jeugd. Niemand in de buurt. De bladeren van de
bomen
ritselen. Een blad laat los. Hij raakt in vervoering. ‘Ik voelde een
grote tevredenheid en een diep verlangen, plus de zekerheid dat deze
dag nooit terug zou komen.’ Jung kende dit type ervaringen een
groot therapeutisch belang toe.
Onbewaakte ogenblikken
Tjeu van den Berk heeft een groot aantal van deze
eenheidservaringen verzameld. Bij Nescio op een bankje; bij Harry
Mulisch in de roerloze
stilte van een onbereikbare vijver; Godfried Bomans die als jong kind
na het eten nog even de tuin in mocht... Altijd zijn het de onbewaakte
ogenblikken van niet-doen.
'Ik ben ervan overtuigd geraakt dat dit de momenten in een
mensenleven zijn die er het meeste toe doen.'
In
de ban van Beethoven, Mozart & Jung
Ja, hij weet de plek
nog waar zijn oude wereldbeeld in elkaar stortte: een
stoeptegel in Marseille. Later gevolgd door vier reddende paukenslagen
van Beethoven. Nog weer later gaf Mozarts Die Zauberflote een duwtje in de
rug. En Jung natuurlijk. Op 79-jarige leeftijd doet Tjeu van den Berk
uit de doeken wat er voor nodig is om het veilige daglicht van het
rationele te verlaten.
De
kunst van het reizen
Slow
travel
Het liefst gaat hij ver weg, naar kleine onbekende landen. De Utrechtse
kunstenaar
Rolf Weijburg is een fervent reiziger – maar dan eentje zonder haast.
‘Gewoon ergens zijn, daar gaat het me om. Een beetje hangen, veel
lopen en rondkijken.’ Slow travel.
Een manier van reizen die ruimte biedt aan
verbeelding en toeval. Een trage
manier van verplaatsen die
hem nooit meer heeft losgelaten.
Slow
art
Terug in Utrecht verwerkt hij zijn
reisindrukken tot etsen. ‘Een mooie combinatie van inspiratie en
ambachtelijkheid.’ Rolf Weijburg huldigt niet alleen een trage manier
van reizen, maar ook van
werken, die vaak pas na maanden, en soms pas na jaren, een of meer
etsen
oplevert waarin hij de sfeer overbrengt zoals
hij die ervaren heeft. Na de eilanden rond Afrika zijn nu de 25
kleinste staatjes van de wereld aan de beurt.
Susannah
van Asch-Yasuda
Een
nieuw leven
‘Sterven
is hetzelfde als geboren worden,
zei onze vroedvrouw – dezelfde eerbiedige stemming. Toen ze dat zo
beschreef, wist ik dat het klopte. Je staat aan dezelfde poort, al is
het aan een andere kant.’ Susannah van Asch-Yasuda over de week waarin
ze zowel een kind verloor als een kind kreeg, en de maanden die daarop
volgden. ‘Tegen andere moeders zeg ik nu: Probeer samen op reis te
gaan.’
Column
H.C. Moolenburgh
Een
prachtig toegift
Tegen de verwachtingen in haalde
onze columnist H.C. Moolenburgh dit jaar zijn 92e verjaardag. Zijn
oudste zoon in een toespraak: ‘Je bent bij uitspraken van specialisten
altijd zo enorm eigenwijs geweest dat je je er ook nu niets van aan
hebt getrokken!’ Zijn tweede zoon met een knipoog: ‘De specialist heeft
zich gewoon vergist – omdat hij nog nooit een 91-jarige met een
burn-out had gezien’. Een nieuwe column. Een prachtig toegift.
Column
Marjet Maks
Seizoenen
in een
Spaans bergdorp
Tot ver na middernacht klinkt buiten geroezemoes,
gepraat, gitaargetokkel en spelen de kinderen op straat.
Dan steekt een koele bries op. De nachten
worden frisser. De volgende negen maanden, drie heerlijke
seizoenen lang, zijn in aantocht. Marjet Maks verheugt zich op
de oogstfeesten en rode waterverfluchten. En hopelijk valt er ook nog
wat
regen!
|
