Op zoek naar een nieuw perspectief woonde het gezin van Rolf Winters vier jaar bij Noord-Amerikaanse indianen. Een 80-jarige medicijnman maakte een verpletterende indruk op hen. Aanleiding tot een wereldwijde zoektocht. Resultaat: de film Down to Earth. Première: Klimaatconferentie Parijs. “Op elk continent leken we het gesprek voort te zetten, als voerden we een gesprek met één persoon met veertien gezichten.”

Kinderen verliezen te snel hun natuurlijke intuïtie

Alle tijd van de wereld in de Canadese bush

Gezin 2: Een leven los van de klok

Wie in het noorden van Canada de afzondering zoekt, moet uit avontuurlijk hout zijn gesneden. Tot verbijstering van Canadese vrienden verhuisde de Canadese filmmaakster Suzanne Crocker samen met haar gezin naar de bush. Een verblijf van negen maanden tussen snuffelende beren en een temperatuur tot vijftig graden onder nul. Haar film All the time of the world over deze ervaringen oogstte staande ovaties.

Een simpel leven in de natuur – met drie kinderen, twee poezen en een hond. Als dochter Kate voor vertrek wordt gevraagd of ze uitkijkt naar hun verblijf in de wildernis, zegt het meisje: ‘Ja, er is daar geen internet, en dan zit mam niet de hele tijd achter haar computer.’ Het gezin liet bovendien alle uurwerken thuis. ‘Geen apparaat dat ons vertelde wanneer het tijd was om te gaan eten of naar bed te gaan.’ Een ode aan de creativiteit. 

Een sterke behoefte aan autonomie, daar is het mee begonnen: ‘Na een Afrika-reis kon ik niet meer slapen en toen heb ik maar besloten om mijn slaapzak in de tuin te leggen, zoals ik gewend was.’ Samen met vrouw en kinderen koos Peter van Beek voor een nieuw bestaan in Zuid-Spanje. ‘Vrijheid van doen en laten is voor mij altijd belangrijk geweest – maar dan wel in verbinding met gelijkgestemden.’

Eind 2016 berichtte Wil Uitgeest de redactie over een toevallige ontmoeting met euritmiste Heleen de Weger – nèt terug uit Afrika en nog helemaal in de wolken na een reeks wonderlijke gebeurtenissen. ‘Heleens verhaal deed me denken aan momenten waarop we kennelijk een of andere draad te pakken hebben en door het leven buitelen alsof er een grote kosmische grap met ons wordt uitgehaald…’

Een zestigjarige ernstig zieke man lijkt iets te hebben gegeten dat verkeerd is gevallen. Zeven artsen verschijnen aan zijn bed. Allemaal stellen ze hun diagnose. Allemaal komen ze tot een ander oordeel. En toch spreken ze elkaar nergens tegen. Een even simpele als intrigerende vertelling van de homeopathische artsen Frans Kusse en Gio Meijer die in steeds ruimere cirkels beweegt rond een medisch probleem.

‘Een bezoekje aan Isola Bella, een eilandje in het Lago Maggiore. Een piepkleine gebeurtenis die bewaard is gebleven in een zee van vergeten herinneringen. Voor het eerst zie ik een kruidje-roer-me-niet dat bij de minste aanraking zijn tere blaadjes vouwt en het takje laat hangen...’ Hans Moolenburgh mijmert over eeuwige waarden, vergankelijkheid en mens-zijn. ‘Wie of wat we echt zijn, staat boven de tijd.’

‘In mijn jeugd was kliederen met vingerverf, hutten bouwen en met poppen spelen onontbeerlijk voor de ontwikkeling van creativiteit.Verveling is niet erg, daar word je creatief van, zei mijn vader vroeger als we landerig rondhingen en zeurden of hij niet iets voor ons te doen had.' Misschien - aldus Marjet Maks - is het tegenwoordige begrip mindfulness wel het vervelen van vroeger. ‘Een lege geest zet aan tot origineel omdenken.’

In de periode van half februari tot half maart voelen we ons vaak wat minder fit – wat lusteloos, wat minder energiek. Vroeger sprak men over voorjaarsmoeheid, aldus Jaap Huibers. ‘De Romeinen wisten al dat je aan het eind van de winterperiode een soort reinigingsproces moet doormaken. Zeg maar: jezelf schoonmaken, reinigen van de voor de gezondheid belastende resten uit de voorliggende periode...’

'Je aangetrokken voelen door een wat dieper gelegen plek in het bos en daar ineens een zachte stroming ervaren als een onzichtbare streling van de andere wereld…' Zijn hele leven al wordt kunstenaar Jos van Wunnik aangetrokken door het stromen van water en licht in de natuur, als het etherisch stromen van een onzichtbare wereld.

Midden in het smartphone-tijdperk durfde de jonge Braziliaanse filmmaakster Julia Murat het aan een film te maken waarin helemaal ‘niets’ gebeurt. Geen dreiging, geen prikkeling, geen afleiding – niets wat de zinnen op scherp zet. Historias is een film die de kijker alle ruimte biedt tot reflectie. Als een 17e-eeuws portretschilderij speelt de film met licht: een spel van licht- en schaduwvlekken in het schijnsel van een olielamp. Info»

Tanna | Speelfilm | 2016 | Ned. ondertiteld | € 12,50