|
|
Met
Hape Kerkeling naar
Santiago
|
|
|
De
weg naar Santiago de Compostela behoort met de Via Francigena van
Canterbury naar Rome, en de reis naar Jeruzalem, tot de drie grote
pelgrimsroutes van het christendom. Start en finish zijn niet van
belang. Het gaat om ‘de weg’, zegt iedereen steeds. En toch loopt
iedereen naar hetzelfde doel, de Nood-Spaanse stad Santiago. Ook de
Duitse komiek en tv-presentator, Hape Kerkeling, verbaasde vrienden en
familie met zijn plan de achthonderd kilometer lange route in
Noord-Spanje te gaan lopen. Het dagboek dat hij onderweg bijhield – een
beschrijving van inzichten, ontmoetingen, humor en ontberingen onderweg
– raakte blijkbaar een gevoelige snaar: in een jaar tijd zijn er twee
miljoen exemplaren van verkocht. Een gesprek met Hape Kerkeling in zijn
woonplaats Düsseldorf. Lees hier
een verkorte versie van het interview.
|
|
Lees hier
de redactionele inleiding tot dit
nummer |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Mag ik een
ezel
meenemen?
Insiders
beweren dat de
voorbereiding van de wandeltocht naar Santiago nog boeiender is dan de
tocht zelf. Hoeveel kan er eigenlijk in een rugzak? En is
één paar schoenen genoeg? En kan ik een ezel meenemen?
Een Amerikaanse wandelaarster dacht de Pyreneeën over te kunnen
steken met 25 kilo op haar rug. Hoeveel beautycases zouden er elk jaar
vanaf het postkantoor van Saint-Jean-Pied-de-Port naar huis worden
gestuurd? Eenmaal ter plekke, in Santiago, blijkt menigeen de tocht
maar moeilijk te kunnen loslaten. Velen willen thuis lezen over de
reiservaringen van anderen. En het is werkelijk onvoorstelbaar wat er
allemaal over de Camino is geschreven, in boekvorm en op internet. Wie
van tevoren alles wil lezen, gaat nooit op pad; wie ergens onderweg
geraakt voelt, raakt er nooit over uitgelezen.
|
In VA 2-2007 de mooiste boeken
en websites, plus een
schat aan praktische tips.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Babette’s verfijnde dis
Waar komt de ongelooflijke schoonheid van Babette’s
Feast vandaan? De bijna 90-jarige regisseur Gabriel Axel zegt
twaalf
jaar met het script te hebben moeten leuren. Geen producer toonde
belangstelling voor het kleine verhaaltje in een streng-protestant
gehucht. En toch, dat is het gekke, is de film niet zwaar. Allesbehalve
zwaar zelfs. Als kijker zit je met een brede glimlach naar de beelden
te kijken. Zoals alle grote films is Babette’s
Feast te genieten op
meerdere lagen. Vanwege het culinaire kijkgenot is de film wel een
gastronomische film genoemd. “In ieder geval geen film die je op een
lege maag moet gaan zien.” Restaurants deden hun best kokkin Babette
naar de kroon te steken. Anderen wijzen op de geestelijke voeding die
de film volop biedt. Aan tafel wordt het gaandeweg onmogelijk nog een
grens te trekken tussen lichamelijke en spirituele voldoening. Tweede
film in VA’s filmtoptien.
|

|
|
|
|
|
|
|
|
|
Een moedige
vrouw
|
|

|
In mei
2007 was de 100e
geboortedag van de Amerikaanse biologe Rachel Carson. Ze stierf in
1964, twee jaar na het uitkomen van haar geruchtmakende boek, Dode
Lente. In de jaren ervoor werd het schrijfproces steeds weer
vertraagd
door haar worsteling met een ziek en tegenstribbelend lichaam. Toch had
ze het gevoel alles op alles te moeten zetten om het grote publiek
duidelijk te maken dat er een keerzijde zat aan de zegenrijke deken van
chemische bestrijdingsmiddelen die over de wereld werd uitgestort.
Critici stonden in de rij om de schrijfster als een overbezorgde
hystericus in de hoek te zetten. Al Gore vergeleek Dode Lente later met De Negerhut van Oom Tom,
dat de slavernij aan de kaak stelde. “Rachel
Carson heeft mijn belangstelling voor het milieu gewekt. Haar boek is
het onmiskenbare bewijs dat de kracht van een idee vele malen groter
kan zijn dan de macht van een politicus.”
|
|
|
|
|
|
|