SCARABEE-VERHALEN
Het is al weer een halve eeuw geleden dat een gouden tor
tegen het raam
van Carl Gustav Jung tikt - net op het moment dat een
patiënte hem aan het vertellen is dat ze de nacht ervoor in een
droom een gouden scarabee ten geschenke heeft gekregen. Een wonder wil
Jung het niet noemen. Het is volgens hem toeval, louter toeval. "Maar
zulk toeval
komt toevallig wel veel vaker voor dan met toeval te rijmen is."
De Zwitserse
psychiater blies vervolgens een oud idee uit de Chinese, Griekse en
Westerse
filosofie nieuw leven in, en gaf dat de naam synchroniciteit
mee. Tijd voor een serie opmerkelijke scarabee-verhalen. Info klik hier.
|
|
NEW
YORK TIMES
Wie een beter
voorstel heeft mag het zeggen. Maar wat VA betreft mag
de prijs voor het beste artikel over moderne bio-technologie voorlopig
naar New-York-Times-journalist
Michael Pollan, voor zijn prachtige artikel God
spelen in de tuin. Journalistiek een verademing: toegankelijk,
evenwichtig en diepgravend. Pollan koopt een zak transgene aardappelen
van Monsanto, met een ingebouwd gif tegen insecten. Hij poot deze
aardappelen vervolgens in zijn tuin. Als de aardappelen opkomen, komen
ook de eerste vragen op, waarvoor hij aanklopt bij ministeries,
wetenschappers en agro-industrie. Deel 1. Deel
2 in
editie 5-1999
|
|
Fascinatie
voor een
kever
Waar al die
vlaaien blijven die een koe met grote
regelmaat laat
vallen? We staan er niet zo bij stil - hoe onmisbaar de
verschillende soorten mestkevers zijn. In Australië ging het even
mis. Goed mis. De Australiërs importeerden runderen zonder
bijbehorende mestkevers. De koeienvlaaien bleven zich ophopen en de
koeien bliefden vervolgens het gras niet meer. In de al maar aanzwellende
hoeveelheid
mest ontwikkelde de
buffelvlieg
zich toen tot een plaag van onvoorstelbare omvang. Willem Beekman over
zijn fascinatie voor de mestkever.
|
|
Franse
schatkamer
Als er ooit een
hoogleraar in de wandelkunde komt, is
Ton Lemaire een vanzelfsprekende kandidaat, zo schreven we twee jaar
geleden over de auteur van
de inmiddels dertig jaar oude schatkamer aan poëtische
overpeinzingen, genaamd: Filosofie
van
het landschap. In 1990
nam de populaire
docent cultuurfilosofie afscheid van de Universiteit van Nijmegen -
waar hij generaties studenten een hart onder de riem had gestoken met
zijn aansporingen toch vooral naar de kwaliteit van het landschap te
blijven kijken. Met ingang van dit nummer neemt Lemaire een serie
columns voor zijn rekening. Aflevering 1: het Franse platteland.
|
|