‘Welke kaarten op een bepaald moment getrokken worden, noemen we toeval – de kaarten vallen je toe,’ zegt Els Maasson, tarotist/ Jungiaans therapeute. ‘In feite is het de vraagsteller die middels de kaartlegger op zijn eigen antwoord wordt geattendeerd. De onbewuste aantrekking is er al. Het slimme onbewuste loodst de vraagsteller in de richting van dat wat bewust wil worden.’

Op 40-jarige leeftijd stelde ze zichzelf de vraag hoe ze ooit zo naïef had kunnen zijn te geloven in een leven gewijd aan tarot en de kunsten. In de jaren erna deden zich een serie wonderlijke levenswendingen voor. Een gesprek over passie, synchroniciteit en de opgave intuïtie en waarheid bij elkaar te krijgen. ‘Iedere keer krijgen we weer het 'leven' om de heelheid in onszelf te bewerkstelligen.’ 

Het onverkoopbare hart

Website Els Maasson

Een droom van een ziekenhuis

Het Chinese voorbeeld

"Wie de controle verliest, gaat op zoek naar de schuldige – want het had niet mogen gebeuren." En toch, zegt Daniël van Egmond in een hartverwarmend gesprek met filmmaker Wout Boekeloo, is er een andere mogelijkheid. Een ongewone ervaring op zijn vijftiende jaar wees hem de weg. "Onze neiging om dingen te willen vasthouden wordt minder naarmate we meer samenvallen met dat tijdloze deel in onszelf."

Een slow-reiziger zouden we haar nu noemen -- de Zwitserse schrijfster Ella Maillart. Een van de vrouwelijke avonturiers van de eerste helft van de 20e eeuw – die de tijd nam om ergens te zijn en de landsaard op zich in te laten werken. Geïnteresseerder in wat mensen verbindt dan in wat ze scheidt. Ze schreef een half dozijn boeken over haar reiservaringen, maar één periode springt eruit: de jaren veertig in het zuiden van India.

Het was de tijd dat de Indiase wijze Ramana Maharshi nog leefde – die ze met grote regelmaat opzocht. Het verhaal van haar innerlijke reis uit deze periode goot ze in een opmerkelijk boek. Hoofdpersonage: haar kat Ti-Puss. Een impressie van haar Indiase reisavonturen – een halve eeuw na dato in het Nederlands vertaald – complementeren we met anekdotes over de bijzondere relatie die Ramana tot dieren onderhield. 

Een simpele vraag ('Hoeveel stoelen staan er eigenlijk in jullie huis?') verleidde Frans Olofsen tot een queste naar de plaats van de stoel in zijn eigen leven. "Een positief aspect van niet-zitten: je doorbreekt vastgeroeste patronen."

Zijn veertigste column in tien jaar tijd. Een bijzondere ervaring tijdens een onverwachte ziekenhuisopname. Even zag het er naar uit dat deze 40e column de allerlaatste zou zijn. Maar op de valreep hebben we een vraagteken achter de kop gezet.

Midden in het smartphone-tijdperk durfde de jonge Braziliaanse filmmaakster Julia Murat het aan om een film te maken waarin helemaal ‘niets’ gebeurt. Geen spanning, geen prikkeling – niets wat de zinnen op scherp zet. Historias biedt de kijker alle ruimte tot reflectie. Als een 17e-eeuws portretschilderij speelt de film met licht: in het schijnsel van een olielamp. Info»