|
|
|
|
|
|
|
Interview: Ervin Laszlo
“In zijn jonge jaren was
hij een wonderkind - dat de
wereld in verrukking wist te brengen met zijn
pianospel. Intussen, op hotelkamers en in vliegtuigen,
verslond hij het ene na het andere boek over
het hoe en waarom van het leven. Elke snipper wetenschap
ging door zijn handen. Nu vliegt hij de
wereld rond om lezingen te geven. “Het vreemde is
dat veel van de kortzichtigheid en het egoïsme van
onze tijd voortkomt uit een verouderd, negentiende-
eeuws idee over hoe wij en de wereld in elkaar
zitten. We beleven onszelf als geïsoleerde
deeltjes in een eenzaam universum; we zien niet dat
we deel uitmaken van een veel groter geheel - een
kosmisch internet, waarin alles wat ooit gebeurd is,
nog altijd tegenwoordig is; een gigantisch netwerk
dat ons allen verbindt.” Een gesprek met de 72-jarige
Ervin Laszlo over informatievelden, pianomuziek
en de heuvels van Toscane..
|
|
Lees hier
de redactionele inleiding tot dit
nummer.
|
Links rond Ervin
Laszlo, klik hier.
|
In edtie 4-2004 een vervolg op het interview met
Laszlo.
|
|
|
|
|
|
Onervaren meisje
In Gombe raakte Jane Goodall voor het eerst vertrouwd
met
een andere manier van kijken. Ze kan gloedvol vertellen
over een herinnering aan een vlieg op haar arm. “Een schitterend
mooi insect, met gouden haren op zijn onderlijf en
gloeiend rode ogen. Nog nooit beschreven. Dat wist ik zo
goed als zeker. Ik dacht: “Als chimpansees naar zo’n vlieg
kijken, hebben ze er geen woord voor, ze kijken naar dit
ding zonder zich af te vragen wat het is.” Sindsdien had ze
vaker het gevoel de woorden weg te moeten laten om
schoonheid te kunnen zien. Een portret van ‘s werelds beroemdste
apenkenner: Jane Goodall en de blik in de ogen
van een chimpansee.
|
|
Links rond de relatie mens -
natuur, klik hier.
|
|
|
|
|
|
Pianospel, wolven en wijn
Op een uur rijden van New York kunnen stadskinderen
kennis maken met wilde wolven.
Een initiatief van meesterpianiste Hélène Grimaud: “Het
is net als met de muziek -
een liefde waarvan je meteen het belang voelt. Opvoeden lukt alleen
wanneer je mensen
persoonlijk raakt.” In de nieuwe VA-serie ‘parallellen’ hadden we
Hélène Grimauds
visie op het leven kunnen vergelijken met die van Jane Goodall
(“Kinderen hoop geven
en inspireren”); of met Ervin Laszlo (“Ik ben het absoluut oneens met
het ik-ben-het-maar-
syndroom waarmee we de verantwoording afschuiven op overheden en grote
bedrijven”);
of met Bady Minck (“In een stad als Los Angeles, vol glazen gebouwen,
zie je
op een heldere dag niet wat echt is en wat reflectie.”). Nee,
VA
kiest voor een vergelijking met de Franse bio-wijnboer Richard Doughty
(“Niet bang
zijn risico’s te nemen”).
|
Dit nummer als welkomstgeschenk binnen een
abonnement, klik hier.
|
Dit nummer weggeven als welkomstgeschenk binnen een
geschenkabonnement, klik hier.
|
|
|
|
|
|
|
Droomreis door de Alpen
Elke ansicht heeft twee kanten: een beeldzijde en een
tekstzijde. De voorzijde laat de
idylle zien; de achterkant de catastrofe. “Ik ben nog nooit in een stad
geweest waar het
meer regende dan in Salzburg. Toch heb ik nog nooit een ansicht van
Salzburg gezien
waarop het regende.” De Luxemburgse filmmaakster Bady Minck maakte een
film
over een reis door 15.000 droombeelden. In dit nummer een gesprek over
regen en
zonneschijn, schnaps en geitenkaas, biologische landbouw en de kunst
van het kijken,
en haar werk als kunstenaar temidden van wetenschappers. “Ik bespeur
veel nieuwsgierigheid
naar een meer harmonische verhouding tot het landschap.”
|
Deze editie bestellen binnen
een jaargang, klik hier.
|
|
Links over Bady Minck,
klik hier.
|
|
|
|
|